Ik wilde eerst zelf ook ontslag nemen. Daarover telefoneerde ik met het thuisfront. Ze zeiden me te doen wat ik voelde dat ik moest doen. Ik was bij wijze van spreken de ontslagbrief al aan het schrijven. Toen kwam de aanvoerder bij me langs, daarna de keeper, mensen van de leiding, van de jeugdafdeling. Ze lieten me stuk voor stuk voelen dat ik de club nu niet alleen moest laten. Ze vroegen letterlijk of ik er vrijdag wel zou zijn. Dat deed me wel wat. Uiteindelijk besloot ik bij FC Utrecht te blijven. Ik ben loyaal aan de club, aan de spelers, aan de mensen achter de club en aan de aanhang. Ze hebben me laten voelen dat ze me nodig hebben. Dat heeft bij mij het zwaarst gewogen.

Op zaterdag lees ik dan dat de leider van de trainersvakbond vindt dat ik voor mijn ontslagen collega’s had moeten kiezen. Dat ik hun spoor had moeten volgen. Ik vraag me af waar die man zijn wijsheid vandaan haalt. Wat ben ik blij dat ik geen lid ben van die CBV, zeg. Zij stellen het persoonlijk belang boven het belang van een club en een groep spelers. Ik denk daar anders over.

Op David Nascimento na, had ik met mijn collega’s een goeie relatie, ik hoop dat dat blijft. Ze zullen het mij niet kwalijk nemen dat ik gekozen heb voor FC Utrecht. Voor zo’n man van de CBV, Marsman heet hij geloof ik, is het gemakkelijk kletsen. Weet hij veel van wat er bij FC Utrecht gaande is? Toen ik begon, kreeg ik een duidelijke opdracht. Ik moest FC Utrecht weer aantrekkelijk en herkenbaar laten voetballen.

Dat daarbij ook gewonnen moet worden, hoeft niemand mij op te dragen, dat begrijp ik zelf wel. Ik had ook de taak om John van Loen en Nascimento langzaam te laten groeien tot de functie van hoofdtrainer en assistent, zodat als ik zou stoppen, de zaak meteen overgenomen zou kunnen worden. Hierin zat ook de belangrijkste reden dat ik Van Loen de contacten met de media meteen na de wedstrijden liet doen. Ik doe dat werk niet graag, maar het paste op de eerste plaats in het plan om Van Loen langzaam als verantwoordelijke trainer te brengen. Volgens mij deed hij dat goed.

De club heeft niet willen wachten op het moment dat het beter zou gaan onder de huidige staf. Er was druk van buitenaf op de club, je hoorde de supporters schreeuwen op de tribune, vorige week bij Sparta. Dat geeft stress. Bij Ajax, Feyenoord en PSV bleef het in elk geval tot deze week rustig ondanks tegenvallende resultaten.  Bij FC Utrecht was het herrie. Gek toch? Nu zijn er ontslagen gevallen. Dat vind ik heel jammer, maar we moeten verder. FC Utrecht heeft wel meer stormen doorstaan en ik ook.

Willem van Hanegem

 Eerder geplaatst in het AD op 26 oktober 2008