Engelenburgh

 

Joop doet open. Na negenen gaat de deur op slot: je weet maar nooit. Maar natuurlijk zijn we welkom voor een pilsje.

Joop is Joop van Maurik, oud-spits van FC Utrecht en eigenaar van café Engelenburgh aan de Aquamarijnlaan in de Utrechtse wijk Hoograven. De kroeg is niet meer dan een woonkamer; kleedjes en kaarsen sieren de tafeltjes. Aan het plafond en aan de muren hangen muziekinstrumenten, maar dat heeft volgens Joop verder geen betekenis.

Aan de bar zit Robbie. Hij is de enige gast die avond. ’s Avonds is het nooit zo druk. ’s Middags wel. Dan komt de buurt klaverjassen. Robbie en Joop kijken golf op Sport1; Willem II - FC Oss is net afgelopen. Het geluid staat aan, maar Robbie stelt voor een muziekje te draaien nu er gasten zijn. Sky Radio wordt opgezet; al vrij snel hoor ik Whitney Houston zingen. In de hoek van het café ligt een reusachtige hond die - nadat hij ons heeft opgemerkt - vredig verder slaapt.

We vertellen dat Engelenburgh een halte is op onze kroegentocht door de buurt. Of het klopt dat Joop ooit in de spits bij FC Utrecht speelde? Dan komen de verhalen. Trainingskampen, Willem van Hanegem, ondergezeken gamba’s, schijthuizen, bizarre contractonderhandelingen, Velox en Holland Sport passeren de revue. Robbie, die vanwege zijn voorliefde voor amateurclub KDS Robbie-KDS blijkt te heten, kent de verhalen maar wil ze graag nog eens horen. Meerdere keren klinkt een vurig Daar was ik bij, Joop! uit zijn mond. Robbie-KDS blijkt een trouwe fan te zijn.

Ook wij luisteren gretig naar Joops anekdotes. De Utrechtse humor en tongval werken aanstekelijk. Joop was voor niemand bang; hij stond symbool voor het werkvoetbal dat FC Utrecht speelde. Aan het einde van zijn loopbaan kocht hij het café. Bij thuiswedstrijden van FC Utrecht kijken de bezoekers in zijn kroeg, terwijl Joop zich met een taxi naar Galgenwaard laat rijden. Ze zorgen tegenwoordig weer wat beter voor de helden van weleer, zo blijkt.

Robbie-KDS maakt zijn laatste sjekkie uit en rekent af. Tot morgen Joop! horen we hem zeggen, voordat hij in de nacht verdwijnt. Misschien wil Joop morgen nog eens vertellen van die keer dat hij Rooie Tinus aan zijn oren trok.

Wij gaan ook, op weg naar de volgende buurtkroeg.
Joop blijft achter, met zijn hond en zijn herinneringen.

 

Eerder geplaatst op Linkspoot.nl

 


Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Reactie plaatsen