Jacob Lensky en de leegte van het voetballersbestaan

 

In een hoekje van de kleedkamer zat een zeventienjarige jongen uit Canada. Hij staarde wat voor zich uit, niet gewend aan z'n medespelers. Het was 2006 en hij kwam van Celtic en volgens de club heette hij Jacob Lensky. Hij mocht een paar keer meetrainen op het veld naast De Kuip en meevoetballen in een oefenwedstrijd tegen FC Emmen, daarna zou de club een afweging maken of hij wel of niet gecontracteerd zou worden.

Lensky was jong toen hij Canada verruilde voor een voetbalavontuur in Europa. Eerst Blackburn Rovers, toen Celtic en toen naar Feyenoord. Nadat hij inderdaad gecontracteerd was, kreeg hij een eigen profiel op de officiële Feyenoord-site. Favoriete muziek: Nirvana. Dat was voor een vriend en mij reden genoeg hem in de armen te sluiten. We zaten in havo drie en waren ook fan van harde muziek. Een voetballer die Nirvana goed vond; die jongen moest wel deugen. Hij was ook best goed in Football Manager, ook daarom mocht ik hem wel.

Even geruisloos als hij binnenkwam vertrok de middenvelder anderhalf jaar later weer. Lensky kon niet aarden in de voetbalwereld en ging terug naar Canada, naar zijn familie en zijn vrienden, ver weg van die harde Nederlanders waartussen hij zich zo eenzaam had gevoeld. Hij had nog steun gezocht bij verzorger Gerard Meijer, maar die kon hem ook niet verder helpen. Lensky wilde niks meer met voetballen te maken hebben. Altijd maar dat gezeik over geld, dat pronken met auto's en dure kleding - het hoefde van hem allemaal niet.

Een paar jaar later dook hij ineens op bij FC Utrecht. Hij was fris, had alles weer op een rijtje en wilde voor een nieuwe kans vechten. Dat lukte, want hij maakte indruk en kreeg contractverlenging. In Voetbal International volgde een bijzonder interview, bij hem thuis. De gordijnen waren dicht en in de kamer stonden alleen een stoel, tafel en gitaar. En wat flessen drank, want de leegte van het bestaan als voetballer vulde hij met whisky.

Toen werd het kerst en besloot Lensky Nederland en het profvoetbal definitief achter zich te laten. Hij liet zijn contract ontbinden en stapte met het kleine beetje materiële bezit dat hij had in het vliegtuig. Terug naar Canada, terug naar vermoedelijk dezelfde vrienden en familie waar hij een paar jaar eerder de werkelijkheid probeerde te ontvluchten.

Sindsdien is het stil rond de bebaarde Canadees, die altijd wat eenzaam uit z'n ogen keek, vermoedelijk omdat hij dat ook was. Hij ging nog even op proef bij de Vancouver Whitecaps, maar dat werd niks. Het is een tragisch verhaal over eenzaamheid in de grote wereld en de existentiële leegte die Lensky al op jonge leeftijd voelde in een omgeving van pracht, praal en pronken met geld. Facebook heeft hij niet, leert een zoektocht. Echt een type was hij daar ook niet voor. Dus hoe hij zijn dagen vult is wat moeilijk te achterhalen, maar ik hoop dat hij nu wel zingeving gevonden heeft. Zoals in de eerste zinnen van Nirvana's Lithium: "I'm so happy, cause today I found my friends".

Mark Lievisse Adriaanse

Eerder geplaatst op Feyenoord.net

 

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Reactie plaatsen